جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۲: جهان را با غم رویت خوش افتاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهان را با غم رویت خوش افتاد ز رخسارت دلم در آتش افتاد چرا آن قامت زیبایش از ما بنامیزد چو سروی سرکش افتاد نظر در بوستان بر سرو کردم مرا با سرو قدّش بس خوش افتاد دل مسکین ما را در فراقت ز خوان وصل تو غم بخشش افتاد بر آن روی نگارین نقطه ی خال ز عنبر بر رخش بس دلکش افتاد چو بخرامد قدش بر طرف بستان ببین سرو از قد از رفتارش افتاد خوش افتادست عشقش بر جهانی فراق روی خوبش ناخوش افتاد جهان ملک خاتون