جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۳۷۸: در عشق تو تا چند کشم بار ملامت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در عشق تو تا چند کشم بار ملامت اندیشه نداری مگر از روز قیامت از کوی ملامت دل من رخت به در برد تا کرد وطن در سر کویت به سلامت در بحر غم عشق تو بیچاره دلم را نه راه گریزست و نه یارای اقامت چون پند رفیقان موافق نشنیدی ای دل ندهد فایده امروز ندامت بنواز به تشریف وصالت دل ما را گر بنده نوازی ز سر لطف و کرامت چون ملک دلم شد ز قدوم تو مشرّف جان خود به چه ارزد که فرستم به اقامت چشمان تو در گوشه ی محراب دو ابرو مستند و نشاید که کند مست امامت گر جان جهان در عوض وصل بخواهی ترکت نتوان کرد و کنم ترک تمامت ای مردمک دیده ز شوخی ننشستی تا شد دل تنگم هدف تیر ملامت جهان ملک خاتون