جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۴: دو دیده از رخ چون آفتاب آب گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو دیده از رخ چون آفتاب آب گرفت ترا چو بخت من ای دوست از چه خواب گرفت چرا تو روی خود از چشم ما بپوشانی که دیده و که شنیده که مه نقاب گرفت به لابه گفتم کامم بده از آن لب لعل ز روی لطف مرا ساغری شراب گرفت خیال قامت آن سرو چون نگار ببین درون دیده ی ما آمد و سراب گرفت دو زلف سرکش شوخت ز جیب تابنده مگر ز آتش رخسار یار تاب گرفت ز آهم ار بنشیند بر آینه گردی فغان ز خلق برآید که ماهتاب گرفت به نوبهار کسی را که نیست عقل معاش به گوشه ی چمنی شد کنار آب گرفت جهان ملک خاتون