جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۷: تا دلم روی چو ماهت را بدید از دست رفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا دلم روی چو ماهت را بدید از دست رفت زلف مشکینش دل مسکین ما بشکست رفت تا کمانداران ابرویش دل از دستم ببرد چاره ای دیگر ندارم چونکه تیر از شست رفت زینهار ای دل ز تیر چشم مستش گوشه گیر هر که هشیارست می دانم ز پیش مست رفت گرچه من از عهده عشقش نمی آیم برون آن نگار شوخ دیده عهد با ما بست رفت گفتمش دستم شبی از وصل جان پرور بگیر داد او انتظارم تا نگار از دست رفت جهان ملک خاتون