جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۳: چمن بی بلبل و بی گل حرامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چمن بی بلبل و بی گل حرامست صبوح آن به چشم ما چو شامست تو از من گر نیاری یاد هرگز چرا شوق رخت جانا مدامست اگرچه خون ما بر تو حلالست ز عشقت خواب و خور بر ما حرامست ز بس خونی که خوردم در فراقت مرا خون دل از دیده به جامست دل مسکین سرگردان ز عشقت به زلف سرکشت دایم به دامست ببستم دل به زلف و خالت ای جان یقین دانم که از سودای خامست شدم خاک رهت ای آفتابم ز لطفت یک نظر بر ما تمامست ندارم در جهان باری پناهی دل من را سر زلفت مقامست به بستان شاد بگذر ای گل اندام که بر سرو چمن پیشت قیامست جهان ملک خاتون