جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۰: از وصل مرا جهان به کامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از وصل مرا جهان به کامست آن آهوی وحشیم به دامست وین توسن روزگار خودکام شکرست به زیر پا که رامست ای دل تو عنان خود نگهدار کاین توسن چرخ بدلگامست آن کس که چو من غلام او نیست بنمای به من که او کدامست گر نیست تو را به بنده شوقی ما را به وصال تو مدامست چون خون منت حلال گشتست وصل تو چرا به من حرامست ای ماه تمام در نکویی مارا غم عشق تو تمامست صبح رخ تو چو آفتابست زلف سیه تو همچو دامست من بنده ی خاص تو ز جانم از لطف عمیم تو که عامست سودای دو زلفت ای ستمگر پختیم ولی هنوز خامست شکرست که دی گذشت و امروز از وصل توأم جهان به کامست جهان ملک خاتون