جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۲: صبا با یار ما گو کایت چه ننگست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صبا با یار ما گو کایت چه ننگست چرا بی موجبی با ما به جنگست ببردی نام و ننگم ای دل و دین دل ما را چه جای نام و ننگست به خاک ره نشستم و آن عجب نیست چو ما را پیش تو این آب و رنگست چرا باری ز وصلت ای دلارام چو میم آن دهن روزیم تنگست بُدم آهوی وحشی گشتمش رام چه چاره چون که خویش چون پلنگست مرا چون آبگینه دل پر از مهر تو را دل خود چرا پولاد و سنگست مسلمانان مرا بر دل بدانید بسی بار جهان زان شوخ و شنگست مرا دل یک بود دلدار یک بس چرا آن نازنین با ما دورنگست چو عودم بر سر آتش نهادی مرا باد از هوا داری به چنگست جهان ملک خاتون