جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۷: چو زلف تو جهان بس بی قرارست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو زلف تو جهان بس بی قرارست نپنداری که با کس پایدارست دو زلف سرکش رعنات با ما چرا آشفته همچون روزگارست نیفتادست در دست کسی شاد نگاری چون تو تا دست و نگارست نیایم در شمار ای دوست زان روی که عاشق در جهانت بی شمارست ز نرگسهای سرمستت نگارا هنوز اندر سرت گویی خمارست بهار آمد ز بلبل بشنو این صوت که این موسم هوای سازگارست جهان خرّم شد از باد بهاری که گویی خُرّمی اندر بهارست جهان ملک خاتون