جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۱: سهی سرو مرا بالابلندست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سهی سرو مرا بالابلندست رخش چون آتش و لبها چو قندست رخش چون آتش است و لب پر از قند بر آن آتش دل و جانها سپندست در آن زلفین پیچاپیچ یارم دل مسکین چو مرغی پای بندست خم طاق دو ابرویش کمانست سر زلفین پر چینش کمندست تنم از بار عشقش زار گشته دلم از درد هجرش مستمندست چه پرسی حالم از دوران غدّار جفا بر من فزون از چون و چندست جهان از آرزوی روی جانان جهانی را ز پیش دل فکندست جهان ملک خاتون