جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۰: سهی سرو مرا بالا بلندست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سهی سرو مرا بالا بلندست لب جان بخش او خوشتر ز قندست منم در عشق او نالان همانا نمی داند شب هجران که چندست کسی داند درازی شب هجر که در زلف دلارامی به بندست دل مسکین من در بام و در شام به نار هر دو رخسارت سپندست چرا آن دلبر نامهربانم درخت مهر ما از بیخ کندست ندارد با من دلخسته یاری به غایت سرکش و بدخو و تندست چو بدخویی نباشد در جهان هیچ مکن جانا که کاری ناپسندست جهان ملک خاتون