جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۹: تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست دلم از دوری او سخت حزین افتادست دیده ام حسن رخش دید و در او حیران شد راستی بر همه آفاق گزین افتادست بر من خسته دل آخر چه سبب بی جرمی خشم کردست و بر ابروش به چین افتادست کام دل هست جدا دایم از این بی سر و پا عادت بخت من اینست و چنین افتادست از لب لعل دهد شب همه شب کام رقیب از چه رو با من بیچاره به کین افتادست بوسه ای خواهم از او در عوضش جان خواهد ای عزیزان چه کنم قصّه بدین افتادست مهر تو چون رود آخر ز دل و جان جهان عشق تو با دل من نقش نگین افتادست جهان ملک خاتون