جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۴: ای نور هر دو دیده جفا را نهایتست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نور هر دو دیده جفا را نهایتست ما را فراق روی تو دانی کفایتست خسرو تویی حقیقت و شیرین منم یقین ورنه ز گفت و گوی نظامی حکایتست زین بیشتر عنان محبّت ز ما متاب جانا مرا به لطف تو چشم عنایتست بنواز بنده ای که ندارد بجز تو کس ناچار بنده را ز تو چشم رعایتست یک لحظه خاطرم ز تو خالی نمی شود آری به یمن دولت تو آن هدایتست سروش چگونه خوانم و طوبی و نارون گویی ز باغ خلد قد دوست رایتست شرح جفا و جور بگویم به صد زبان از ما ملال خاطر جانان به غایتست گر جان و ور جهان شده بنواز خاطرم تا خود چرا ز ما بت ما را شکایتست جهان ملک خاتون