جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۷: پشت دلم ز بار فراقت خمیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پشت دلم ز بار فراقت خمیده است جانم ز درد عشق تو بر لب رسیده است دانی که در فراق رخت ای دو دیده ام خون دلم ز دیده ی حیران چکیده است ای نور دیده تا ز برم گشته ای جدا بخت از برم چو آهوی وحشی رمیده است صبرم ز روی خویش مفرمای بعد از این شوق رخ تو پرده ی صبرم دریده است رحمی بکن به حال دل مستمند من عمریست تا که بار فراقت کشیده است کامم بده ز لب که مرا تلخ گشت کام بسیار شربت شب هجران چشیده است مسکین دل حزین مرا خوش بدار از آنک عشق رخ ترا ز جهانی گزیده است جهان ملک خاتون