جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۶: جانا دو ابروی تو هلالی خمیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جانا دو ابروی تو هلالی خمیده است چون آن هلال دیده ی عقلم ندیده است از حد مبر جفا و بیندیش از وفا زان رو که خار جور تو در جان خلیده است دانی که حال زار من خسته دل چه شد جانم به لب ز دست جفایت رسیده است قدر وصال کعبه روی تو دلبرا داند کسی که راه بیابان بریده است مرغ دل ضعیف من ای نور دیدگان اندر هوای کوی وصالت پریده است گویی که صبر چاره ی کارت بود ولی صبر از برم چو آهوی وحشی رمیده است ما با خیال دوست همه شب مصاحبیم لیکن به راه شوق دل ما پریده است ما را به جز غمش نبود در جهان کسی گرچه به جای من دگری برگزیده است جهان ملک خاتون