جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۹۱: آن باد بهار بین که برخاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن باد بهار بین که برخاست دیگر چمن جهان بیاراست از بانگ تذرو و کبک و دستان بنگر که به بوستان چه غوغاست از باد بهار گل بخندید بلبل به زبان حال گویاست کای گل به چمن چه رنگ و بویست و ای سرو بلند این چه بالاست خوش در چمن صفا نظر کن آن روی چو گل ببین چه زیباست گل را چه محل به پیش رویش کاو رنگ رخ از نگار من خواست قدش نتوان به سرو نسبت کردن که نباشد این چنین راست من عاشق و بی خودم تو فارغ هر جور و جفا که هست بر ماست یک بوی وفا از او نیابم بی مهر و وفا گلست، و ناراست هم سرو روان بوستانی کاو راست وفا و پای برجاست ای دل بگشا تو چشم جانت وان سرو قدش ببین چه رعناست جهان ملک خاتون