جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۷۲: دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت چون موم از آتش رخ او بین که چون گداخت نرّاد ده هزار درین عرصه که منم دیدی که عشق روی تو با من چه مهره باخت مسکین دل ضعیف من اندر پناه تست نشناخت هیچکس ز جهان چون تو را شناخت گفتم سفر کنم ز دیارت ز دست عشق خیل خیال تو به سر من دو اسبه تاخت گویند لطف آن صنمم بی نهایتست هرگز شبی ز وصل من خسته را شناخت؟ گفتم هوای عشق بلندست چون کنم مرغ دلم برفت و در آن زلف خانه ساخت تا عشق تو شناخت دل من در این جهان گشتم به چشم خلق جهان باز ناشناخت جهان ملک خاتون