جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۳۷: دُرد دردت تا به کی نوشیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دُرد دردت تا به کی نوشیم ما سرّ عشقت تا به کی پوشیم ما دیگ سودای تو را تا پخته ایم ز آتش عشق تو در جوشیم ما تا پیامت آورد باد صبا بر سر ره جمله تن گوشیم ما گرچه چون نی زخم هر دستی خوریم در غم هجر تو خاموشیم ما در فراقت جامه ی جان چاک شد با لباس صبر می پوشیم ما دوش می گفتی شبی بنوازمت بر امید وعده ی دوشیم ما شربت وصلم بده کز جام هجر واله و حیران و مدهوشیم ما بر نمی آییم با درد و غمت چند با هجران تو کوشیم ما ما ز یادت یک زمان خالی نییم گرچه از یادت فراموشیم ما گر همه ملک جهانم می دهند یک سر موی تو نفروشیم ما جهان ملک خاتون