حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۷۹۰: دارد ستاره ریز، مرا آفتاب تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دارد ستاره ریز، مرا آفتاب تو عالم خراب چشمم و چشمم خراب تو هشیاریم غنوده بالین بیخودی ست هوش از سرم برد نگهِ نیم خواب تو چون آمدی به کلبهٔ ما، روز کن شبی اینک دلم کباب تو، خونم شراب تو کردی ورق ورق دل صد پارهٔ مرا آیا کدام شد ورق انتخاب تو؟ مشکین خطی به ساغر لعلی فکنده ای آیا چه بود در قدح این مشک ناب تو؟ لبریز غم بود دل و این طرفه معجزی ست کز شیشه شکسته نریزد شراب تو آتش به جان و دل زدهٔ کیستی حزین دوزخ گریزد از نفس سینه تاب تو حزین لاهیجی