حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۷۸۸: ساقی می عارفانه ات کو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی می عارفانه ات کو؟ جان داروی جاودانه ات کو؟ گیرم که نیم سزای احسان بخشایش بی بهانه ات کو؟ ما را سر تاج خسروی نیست پای خم خسروانه ات کو؟ شب را به امید صبح کردیم صبح است، می شبانه ات کو؟ شادیم به تشنه کامی امّا ناموس شرابخانه ات کو؟ زاهد می عشق، خام سوز است مسواک و عصا و شانه ات کو؟ در دیرخوش آتشی بلد است دراعه صوفیانه ات کو؟ نی را اثر عصای موسی ست سالوسی جاودانه ات کو؟ افسانهٔ واعظان دراز است مطرب، چنگ و چغانه ات کو؟ افسردهٔ قیل و قال عقلم نالیدن عاشقانه ات کو؟ تا چند زبون عقل باشیم؟ ای آتش دل زبانه ات کو؟ بی برگیها بهار کرده ست ای مرغ قفس ترانه ات کو؟ تاراجگر خزان به گل زد خار و خس آشیانه ات کو؟ دامی از ریش کرده ای پهن تسبیح هزار دانه ات کو؟ می بازم به هیچ خود را ای عشق قمارخانه ات کو؟ تا چند حزین به دشت گردی ای خانه خراب، خانه ات کو؟ حزین لاهیجی