حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۵۷۹: قیامت شد به پا از جلوه نوخیز شمشادش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قیامت شد به پا از جلوه نوخیز شمشادش تماشا در بهشت افتاد، از حسن خدادادش شمارد موج نقش جویباران، طوق قمری را سر و برگ گرفتاران ندارد سرو آزادش برآرد ناز شیرین شعله ها از خرمن خسرو چو گیرد بیستون را زیر برق تیشه فرهادش دمد بوی بهار عشق، افسون گرفتاری قفس در زیر پر دارند، مرغان چمن زادش دل شوریدهٔ من می خروشد با شب آهنگان نمی داند گران خواب فراموشی ست صیادش نه تاب ناله دارم نه تمنای وفا امّا چه سازد دل، که عاشق شکوه افتاده ست بیدادش حزین افکندی از کف خامهٔ شیرین نوا اما چو بانگ تیشه در کوه و کمر پیچید فریادش حزین لاهیجی