حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۹: تبسم شرمگین ز آن غنچهٔ خودکام می بارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تبسم شرمگین ز آن غنچهٔ خودکام می بارد عرق چون موج شبنم زان رخ گلفام می بارد به قدر قابلیت میوه افشان است هر نخلی از آن سرو سهی، زیبایی اندام می بارد ز شهد التفاتش موج لذّت می زند کامم دهان تنگ او را، بوسه از پیغام می بارد حجاب سخت رویان کار سوهان می کند با دل که از همواری وضع گدا، ابرام می بارد اگر در چشم بینش روشنایی چون شرر داری ببین کز نقطهٔ آغازها انجام می بارد نفس پروردهٔ خون ساز، تا رنگین سخن گردی ثمر از نخل های تشنه، اکثر خام می بارد حزین از ریزش دستم، نماند دامن خشکی چو باران ز ابر رحمت، باده ام از جام می بارد حزین لاهیجی