حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۵: خوش آنکه یار، کله گوشهٔ وفا شکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آنکه یار، کله گوشهٔ وفا شکند صف کرشمه، نگه های آشنا شکند به دیر و کعبه نماند درست پیمانی به دوش و بر اگر آن طرّهٔ دوتا شکند شکسته رنگی عشقم رسیده تا جایی که شرم چهرهٔ من، رنگ کهربا شکند برآورد به تماشا، سر از دریچه مهر چو من به دامن عزلت کسی که پا شکند کمال دولتم از عشق گشته سکّه به زر ز رنگ کاهی من، نرخ کیمیا شکند به چاره عقدهٔ دل در میان منه ترسم که مفت، ناخن فکر گره گشا شکند فلک به دردکشان، سنگ فتنه می بارد دنی چو مست شود کاسهٔ گدا شکند چنین که می نگرم خون عالمیست هدر رواج جور تو، بازار خون بها شکند رخ فرنگ تو ایمان به رو نماگیرد شراب رنگ تو ناموس پارسا شکند خموشی تو از آن شکوه خوشتر است حزین که زلف آه تو را بخت نارسا شکند حزین لاهیجی