حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷۹: اگر دست مرا ساقی به یک رطل گران گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر دست مرا ساقی به یک رطل گران گیرد الهی در جهان کام دل از بخت جوان گیرد سعادتمند را باشد گوارا، سختی عالم هما را در گلو هرگز ندیدم، استخوان گیرد چه سان در سینه ام جا می تواند کرد، حیرانم خدنگت را که دل از خانهء تنگ کمان گیرد؟ به پیش شمع رویت منصب پروانگی دارم تو چون عارض برافروزی، مرا آتش به جان گیرد کسی را هر قدر دل شهره باشد در جگر داری سر ره چون به آن بیگانه خوی سرگران گیرد؟ گداز شرم یکسرژاله سازد نرگسستان را نظر چون کام خاطر، زان جبین خوی فشان گیرد حزین از پای ننشینم به راه انتظار او چو مجنون بر سر شوریده گر مرغ آشیان گیرد حزین لاهیجی