حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۳۵۷: بهار شد که چمن جام ارغوان گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهار شد که چمن جام ارغوان گیرد ز جوش سبزه زمین رنگ آسمان گیرد به طرف باغ بساط زمردی فکنند ز لاله برهمن خاک، طیلسان گیرد به دوش نامیه دیبای بهمنی فکنند ز غنچه تارک شاخ، افسر کیان گیرد صبا ز جیب سمن بوی پیرهن آرد نشان نکهت گل، گرد کاروان گیرد چو آفتاب زند خیمه لاله در هامون سحاب بر سر کهسار سایبان گیرد مغنی، از دم گرمت ترانهای خواهم که آتشم به نیستان استخوان گیرد کجا رواست درین فصل غم زدا، دل را غبار کلفت ایام در میان گیرد؟ مگر عنایت ساقی کند سبکدستی پیاله، کین من از دور آسمان گیرد سهی قدان چمن جلوه های ناز کنند نهال رقص به گلبانگ بلبلان گیرد شود به لخلخه سایی، نسیم نوروزی مشام عالم افسرده بوی جان گیرد به من ستیزهٔ چرخ کهن نه رسم نوی ست که شاهباز فلک، صید ناتوان گیرد نشاط، غاشیه دار سبک روی ست حزین که چون نسیم صبا راه گلستان گیرد حزین لاهیجی