حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸: بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت خاکم آن روزکه درمیکده خواهد شد خشت بار دیگر کندش کاتب اقبال، رقم هر چه بر صفحهٔ ما، خامهٔ تقدیر نوشت همّتی بدرقه، ای پیر خراباتکه باز برد از کعبه ام آن زلف چلیپا به کنشت تنگی خاطر و افسردگی، از یادم برد سایهٔ بید و طرب خیزی دشت و لب کشت از کجا آب خورد سبزه خط لب یار؟ این طراوت نتوان یافت ز ریحان بهشت دل به خار و خس مژگان، نم خونی می داد آخر از سینه تفسیده ام این دانه برشت دهر خنثی صفت افتاده، نه مرد، است نه زن کار بس بوالعجب افتاده، نه زببا و نه زشت التفاتم نبود با سخن خویش حزین کو دماغی که کنم بو، گل گلزار بهشت؟ حزین لاهیجی