حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹: پخته به حکمتی کنم، بادهٔ نارسای را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پخته به حکمتی کنم، بادهٔ نارسای را بر سر خم نهاده ام، خشت کلیسیای را گر بودت به عاشقی، لخت دلی نیازکن توشه ببند بر میان، نالهٔ ره گرای را محمل لیلی از نظر رفت اوا نشان پی گم است گوش به راه حیرتم، زمزمهٔ درای را برهمنی کمینه ام، سجده بر صنمکده چین بگشا ز ابروان، قبله من، خدای را جام صبوح کش چو گل، تا که به جلوه آورد مشرق چاک پیرهن، سینه دلگشای را فصل بهار روی تو، کلک زبان بریده ام نغمه شکسته در گلو، بلبل خوش نوای را جلوه نو خطان حزین ، ازرخ ساده خوشتراست غالیه ساز صفحه کن، خامهٔ مشک سای را حزین لاهیجی