حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷: در دل تنگ بود جلوهٔ جانان ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در دل تنگ بود جلوهٔ جانان ما را یوسفی هست درین گوشهٔ زندان ما را صبح رسوایی ما دامن محشر دارد ندهد تن به رفو، چاک گریبان ما را جلوهٔ حسن تو چون می به رگ و ریشه دوید آتش این برق بلا، زد به نیستان ما را زلف مشکین و شب بخت به هم ساخته اند تا نشانند به این روز پریشان ما را نشود باز، که زندانی آباد شویم به کجا می بری ای خضر بیابان ما را؟ بس که رنجیده دل، از مردمِ مردم مانند وحشت از سایه خود کرده گریزان ما را سرفرازیم ز بخل فلک سفله حزین زنده در گور کند، منت احسان ما را حزین لاهیجی