حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲: تو اگر به شعله شویی خط سرنوشت، ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو اگر به شعله شویی خط سرنوشت، ما را نشود سترده هرگز غمت از سرشت، ما را چه کنم اگر نه چون نی، همه راه ناله پویم؟ که جهان به شادمانی نفسی نهشت، ما را زده در شکنج مجمر به سپند طعن خامی تف سینه دانه دل، چقدر برشت، ما را به هزار داغ حسرت چه کنم چرا نسوزم؟ که پی فتیله گردون، رگ و ریشه رشت، ما را چه کرم، کدام منت ز خرابه جهانم؟ که به زیر سر شبی هم، نگذاشت خشت، ما را پی وحشی رمیده نتوان نمود محکم ز فراغ دل نمانده سرکار و کشت، ما را به ره از دل پر آتش همه شب چراغ دارم که دهد نسیم کویت، خبر از بهشت ما را به در دگر چه پویم؟ سر و خاک بی نیازی چو مراد دل برآمد، ز در کنشت، ما را نظر از جمال دنیا نه به زهد بسته دارم که به دیده می نماید، رخ قحبه زشت، ما را نه به نخل طور دارم نه به سدره، التفاتی که ازین میانه دهقان به کنار کشت، ما را نبود حزین از آنم به زلال خضر ذوقی که برات عمر باقی، به قدح نوشت ما را حزین لاهیجی