حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷: گل داغی ز عشق او، بیاراید جهانی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل داغی ز عشق او، بیاراید جهانی را که یک خورشید بس باشد زمین و آسمانی را خراب طاقتم در عاشقی، کز دل تپیدنها پیاپی می دهم جام تغافل، سرگرانی را جهانی را چو مجنون، حسن لیلی کرده صحرایی بیابان گرد دارد یوسف ما، کاروانی را به خاطر ره مده ساقی، دم افسردهٔ زاهد چمن پیرا مکن ای شاخ گل، باد خزانی را به امّیدی که گاهی گستراند سایه بر خاکم به خون دل، به بار آوردهام سرو روانی را تو کز ابر کف، آبی تشنه کامان را نبخشایی چرا چون باد، دامن می زنی آتش به جانی را؟ حزین را نیست در دل، فکر سامان پر و بالی قفس پرورده کرد آخر، غمت عرش آشیانی را حزین لاهیجی