حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲: دایم وصیّت این است، از ما معاشران را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دایم وصیّت این است، از ما معاشران را کز کف نمی توان داد، زلف سمنبران را چیزی نمی تواند، قطع یگانگی کرد نتوان ز هم بریدن، با تیغ دوستان را صد کوه غم به خاطر، از سیل گریه دارم کز دیده می زداید، آن خاک آستان را کو صبر تا کنم طی، غمنامهٔ جدایی؟ از پیش می فرستم، اشک سبک عنان را بی روی گل چمن را دیگر نمی توان دید ای مرغ شاخساری، بردار آشیان را جان می دهند و دردی، دریوزه می نمایند هرگز زیان نباشد، سودای عاشقان را زور کمان گردون بر کجروش نیاید بر خاک می نشاند، چون تیر، راستان را در بارگاه جانان، آهش قبول نبود عاشق به سینه هر دم، تا نشکند سنان را دوران حزین کهن ساخت شرح حدیث مجنون افسانهٔ تو نو کرد، این کهنه داستان را حزین لاهیجی