عباس صبوحی
غزلیات
گرفتاران: پدر، خواهد ببرّد زلفکان چون کمندش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پدر، خواهد ببرّد زلفکان چون کمندش را پسر حیران، که چون سازد گرفتاران بندش را کند کوتاه، دست از زلف و از لعل شکر خندش نداند کاین دو هندو، پاسبانانند قندش را سپندش خال و دودش زلف و آتش، پرتو رویش عبث بی دود میخواهی بر این آتش، سپندش را نکرده هیچ ابرو خم به قطع زلف می ماند کمانداری که داد از دست ارپیچان کمندش را صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف تا برجا که گیری یک شب و بوسی دو لعل نوشخندش را عباس صبوحی