حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ١٠٠: رندان که مقيمان خرابات الستند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رندان که مقيمان خرابات الستند از غمزه ساقى همه آشفته و مستند برخاسته اند از سر مستى بارادت زانروز که در ميکده عشق نشستند تا چشم بنظاره آن يار گشادند از ديدن اغيار همه ديده ببستند زان شورش و مستى که ز هستى نهراسند نشکفت اگر ساغر و پيمانه شکستند از نشئه آن باده که از عشق قديمست از جوى حوادث همه يکبار بجستند دست از همه آفاق فشاندند ز غيرت اى دوست بينديش که بارى ز چه رستند از ذوق بلا نوش خرابات خرابند در شوق بلى گوى مناجات الستند از هستى خود جانب مستى بگريزند تا خلق ندانند که اين طايفه هستند مانند حسين از سر کونين گذشتند با اين همه از طعن بدانديش نرستند حسین خوارزمی