حسین کنگرتی
غزل ها
غزل 3: ای نام تو حلاوت جان و زبان ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نام تو حلاوت جان و زبان ما ، شیرین بود ز لذت شکرت دهان ما واماندگان جاده دشت ضلالتیم ، ای رهنما ، هدایتی بر کاروان ما از آبیار فیض خود سیراب گر کنی ، پژمردگی ثمر دهد در بوستان ما از نوبهار مرحمت ابر نوال را فرما ، که تا خزان برد از گلستان ما روز زبان گرفتن حیرت نمایی ام ، بکشا زبان ز رحمت و کن ترجمان ما تا کی به تیرگی دل زنگ آشنای من ، ای شستشو ، طهارتی اندر جنان ما ز ین فتنه جا نشانه تیر بلا شدیم ، خود گو ، کجاست بلده دارا لامان ما ؟ پوشیده نیست پیش تو اسرار کائنات ، آیینه ایست پرده عیب نهان ما ما خود جهول و سرخط اوصاف ماظلوم، فضلت اگر نه نیست ، چه سود امتحان ما حاجی شکسته محملبیدایکوی توست ، شاید بگویی : بنده ما ، ناتوان ما حسین کنگرتی