طغرای مشهدی
بیت ها بر گزیده از غزل ها
شمارهٔ ۱۲۵: بر یاد رخش چون رود از دیده من آب - صد باغ توان داد به یک چشم زدن آب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر یاد رخش چون رود از دیده من آب صد باغ توان داد به یک چشم زدن آب آب از مژه رو کرد به من، آه چه سازم گر وانشود همچو حباب از سر من آب با آن رخ شاداب به گلشن چو درآیی از سایه روی تو خورد سرو و سمن آب زاهد نشود قابل پابوس خم می چون شیشه، گر از باده کشد دست و دهن آب گر شهرت تردامنی گل شنود خاک هرگز نگذارد که درآید به چمن آب سرچشمه این بادیه را خضر بلد نیست برداشتمی کاش چو گوهر ز وطن آب تر شد ره گوشم ز غزلخوانی طغرا هرگز نشنیدم که برآید ز سخن آب طغرای مشهدی