میلی مهشدی هروی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۰: ای خوش آن صید که آسوده ز جان دادن خویش - دید زانداختن تیر تو افتادن خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خوش آن صید که آسوده ز جان دادن خویش دید زانداختن تیر تو افتادن خویش شب که در بزم به افسرده دلان بنشینی شمع سوزد ز پشیمانی استادن خویش از جوابش من آواره چنان نومیدم که فرامش کنم از نامه فرستادن خویش یار خواهد که به مرگم شود آسوده و من شرمساری کشم از سختی جان دادن خویش خواری عشق، مسلّم شده میلی بر من دارم این مرتبه، از مرتبه ننهادن خویش میلی مهشدی هروی