روزی او را گفتند: فلان مقدم فرمان یافت و از او ضیاع بسیار مانده است و فرزندان او بدرجه استقلال نرسیده اند، اگر مثال باشد تا عمال بعضی در تصرف گیرند و در قبض آرند دیوان را توفیری تمام باشد. جواب داد که: مَنْ لَم یُشْبِعْهُ خِلافَةُ اللهِ فی أَرضهِ لم تُشْبِعْهُ ضِیاعُ الیتامی و المساکینِ. معنی چنین باشد که: هرکرا خلافت روی زمین سیر نگرداند از ضیاع یتیمان هم سیر نگردد.