به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۳: دردم که بهار نیست گلزار مرا

1360عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دردم که بهار نیست گلزار مرا
هجرم که علاج نیست بیمار مرا
پیراهن صبرم که ز دست غم دوست
چاکی شده سر نوشت هر تار مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: با دوست چه کار طالب سودا را 2شمارهٔ ۳: دردم که بهار نیست گلزار مرا 3شمارهٔ ۴: ای نام تو روح قدس و پیکر لب ما 4شمارهٔ ۵: عشق آمد و ریخت برق در پیکر ما 5شمارهٔ ۶: از زهر بلا پرست پیمانه ما 6شمارهٔ ۷: در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب 7شمارهٔ ۸: آن شوخ که عارض از می حسن افروخت 8شمارهٔ ۹: در جام شکایت زبانم خون ریخت 9شمارهٔ ۱۰: دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت 10شمارهٔ ۱۱: آن دم که شدیم از می هستی سرمست 11شمارهٔ ۱۲: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست 12شمارهٔ ۱۳: پروانه که از بادیه هجر برست 13شمارهٔ ۱۴: سوی در پادشاه کز طور بهست 14شمارهٔ ۱۵: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست 15شمارهٔ ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست 16شمارهٔ ۱۷: صد شکر که حرف دوست شد بی‌کم و کاست 17شمارهٔ ۱۸: امشب که چو صبح وصل عشرت لقب است 18شمارهٔ ۱۹: دیشب ز دلم شعله آهی برخاست 19شمارهٔ ۲۰: هر چند دلم ز درد خونریزتر است 20شمارهٔ ۲۱: ای آنکه غمت پردگی محمل ماست 21شمارهٔ ۲۲: ای شمع گرت ذوق غم آموختن است 22شمارهٔ ۲۳: باز از سر ناز می به اغیار ده است 23شمارهٔ ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است 24شمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست 25شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست 26شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست 27شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست 28شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست 29شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست 30شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست 31شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست 32شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست 33شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 34شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 35شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 36شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 37شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 38شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 39شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 40شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 41شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 42شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 43شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 44شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 45شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 46شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 47شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 48شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 49شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 50شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 51شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 52شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 53شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 54شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 55شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 56شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 57شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 58شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 59شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 60شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 61شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 62شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 63شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 64شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 65شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 66شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 67شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 68شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 69شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 70شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 71شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 72شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 73شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 74شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 75شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 76شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 77شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 78شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 79شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 80شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 81شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 82شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 83شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 84شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 85شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 86شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 87شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 88شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 89شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 90شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 91شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 92شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 93شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 94شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 95شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 96شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 97شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 98شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 99شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 100شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 101شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 102شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 103شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 104شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 105شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 106شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 107شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 108شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 109شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 110شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 111شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 112شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 113شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 114شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 115شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 116شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 117شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 118شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 119شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 120شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 121شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 122شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 123شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 124شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 125شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 126شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 127شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 128شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 129شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 130شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 131شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 132شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 133شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 134شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 135شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 136شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 137شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 138شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 139شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 140شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 141شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 142شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 143شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 144شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 145شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 146شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 147شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 148شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 149شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 150شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 151شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 152شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 153شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 154شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 155شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 156شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 157شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 158شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 159شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 160شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 161شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 162شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 163شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 164شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 165شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ