جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷۰: به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی وز آن دل کز جهانش کنده ای صاحب نگین باشی قضا را نیست پروایی ز شادی و غم دلها چرا تا می توان خرسند بود، اندوهگین باشی؟ در اندام تو صورت بسته از بس معنی خوبی به هر کس برخوری چون شعر رنگین دلنشین باشی نمی آیی برون از عهدهٔ یک سجدهٔ شکرش به رنگ ماه نو از پای تا سر گر جبین باشی دوایی از شراب کهنه نیکوتر نمی باشد اگر زاهد تو در فکر علاج درد دین باشی به آسانی شکارانداز صید مدعا گردی اگر جویا توانی خویشتن را در کمین باشی جویا تبریزی