جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۴۸: خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی دلی از غصهٔ چرخ ستمگر می کند خالی نکویان بیشتر دارند پاس عزت هم را که زر در تاج شاهان جای گوهر می کند خالی تهی از خویش راه جستجو سر کن که ماه نو ز خود خود را برای مهر انور می کند خالی هنر کی قابل خود را ز خود محروم می سازد که جای خویش در فولاد جوهر می کند خالی تهی گردد ز جوش گریه امشب دیده از اشکم غمش این بحر را آخر اخگر می کند خالی شرارت پیشه در افتادگی هم کار خود سازد که در هر جا فتد جای خود اخگر می کند خالی به دل نبود به غیر از جان شیرین نغمه را جویا نی از بهر نوا خود را ز شکر می کند خالی جویا تبریزی