جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۴۰: سر کویی بود عشرتگه ما یا گلستانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر کویی بود عشرتگه ما یا گلستانی بهشت ماست در هر جا که باشد روی خندانی تو چون مست خرام آیی به گلشن، عندلیبان را ز هر پر چون دم طاووس روید چشم حیرانی مرا سروی ربود از خود که در عشقش اسیران را ز پیراهن چو قمری نیست بر جا جز گریبانی شب مهتاب با هر گل زمین لطف چمن باشد از این یک برگ نسرین می شود عالم گلستانی چه باک از کشتن من دست و تیغی گر کنی رنگین ز بس آزاده ام، گردم نگیرد طرف دامانی گرفتاریست جویا باعث جمعیت خاطر دلم جمع است در بند سر زلف پریشانی جویا تبریزی