جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۳۶: دست ریزش ساقیا هرگز مباد از ما کشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دست ریزش ساقیا هرگز مباد از ما کشی ما ز شاگردان گردابیم در دریاکشی قمری دل، آشیان بر سرو نوخیز تو بست رتبه افزاید غمم را هر قدر بالاکشی بیدلان را دست لطفی هم توان بر سر کشید چند پای ناز در دامان استغنا کشی ذوق غلتیدن به خاک ازیاد قدی می بری گر دمی در سایهٔ سرو بلندی واکشی از سر کویش برای مصلحت پایی بکش تا به کی جویا رعونت را بت رعناکشی جویا تبریزی