جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۱۶: الهی در ره فقرم شکوه پادشاهی ده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
الهی در ره فقرم شکوه پادشاهی ده سرم را از خم تسلیم فر کج کلاهی ده بود لبریز صهبای گنه پیمانهٔ عمرم مرا از لخت لخت دل زبان عذرخواهی ده زلال وصل ترسم افت سوز درون گردد دلم را تشنگی در عین دریا همچون ماهی ده چو مژگان می کشد هر خار صحرا دامن دل را مرا مانند مجنون منصب وحشت پناهی ده مبین نقصان مردم تا ز ارباب نظر باشی بپوش از عیب بینی چشم و داد خوش نگاهی ده چو گل کز ترکتاز صرصر از گلشن هوا گیرد دل صد پارهٔ خود را به آه صبحگاهی ده به پیش یار بر از بخت جویا شکوه گر داری چو برق آن شعله خو را آشنایی با سیاهی ده جویا تبریزی