جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۶: سال سال از من نمی رسی چه جای ماه ماه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سال سال از من نمی رسی چه جای ماه ماه داد داد از درد حرمان وز تغافل آه آه جسم زارم همچو نبض خسته آید در تپش گر به این شوخی خرامی بر مزارم گاه گاه مد آهم بسکه بر گردون رود شبهای هجر اطلس گردون نماید در نظرها گاه گاه تا قد طوبی نژادش گلشن آرا گشته است گل بر اندام صنوبر چون بخندد قاه قاه مطلبم تعریف ابرو باشد از وصف رخش چون هلال عید بیند طفل گویده ماه ماه ما نظر بر بخت خود دست از وصالش شسته ایم گر به یمن عشق شد جویا میسر واه واه جویا تبریزی