جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۴: بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه با نوای مطرب و شیون هم آهنگ است کوه پای جرات بر زمین افشرده با تیغ و کمر با پلنگ چرخ گویی بر سر جنگ است کوه آسمانی خورد گویا غوطه در خون شفق از وفور لاله و گل بسکه خوش رنگ است کوه از ضعیفی گرچه وزن یک پرکاهم نماند معنیم را نیک اگر سنجد پا سنگ است کوه گشته در کشمیر از تخت سلیمان روشنم مملکت باشد جهان آنرا که اورنگ است کوه نقشها سازد عیان از سبزه و گل هر طرف دیدهٔ بد دور جویا رشک ارژنگ است کوه جویا تبریزی