جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۹۸: ترا دو ابروی پیوسته بر جبین شکفته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترا دو ابروی پیوسته بر جبین شکفته بود چو مطلع برجسته در زمین شکفته مجو کدورت اطن زهم نشین شکفته که هست آینهٔ روی دل جبین شکفته مرا به پهلوی پر داغ تیر سینه شکافش بود چو مصرع برجسته در زمین شکفته مدام ساده ز چین جبهه اش چو آینه باشد اسیر مشرب آن شوخ نازنین شکفته عتاب و لطف نکویان بهم چو شکر و شیر است هلاک عالم ترکان خشمگین شکفته درون سینهٔ من جوش می زند گل داغش خدا نصیب کند یار دلنشین شکفته به باغ سینهٔ جویا که رشک خلد برین است ز داغ سرزده گلهای آتشین شکفته جویا تبریزی