جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۱: چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین هر کجا نقش کف پای تو افتد بر زمین تا به کی تن پروری سازی شعار خود، که گرد هر قدر گردد آخر نشیند بر زمین از عروج طالعت ای مدعی بر خود مبال هر که از بالاتر افتد می خورد بد بر زمین رنگ رخسارش هوا گیرد شبی گر در خمار صبح از شبنم گلاب ناب پاشد بر زمین عشقبازت را برد صحرا به صحرا جذب عشق هر قدر پا گرد باد آسا بمالد بر زمین گشته جویا ابر تا آبستن احسان بحر آبرو پیوسته از باران بریزد بر زمین جویا تبریزی