جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷۹: خداوندا دل وارسته از دنیا کرامت کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خداوندا دل وارسته از دنیا کرامت کن به سویت افتقار از غیرت استغنا کرامت کن به مقصد می رساند هر کسی را لطف از راهی مرا هم فتح بابی از در دلها کرامت کن زبان گفتگو کردی عطا، توفیق غوری ده! چو موجم تر زبانی با ته دریا کرامت کن جنون آب و هوای دشت وسعت مشربی خواهد مرا از پردهٔ دل دامن صحرا کرامت کن دلم را می فشارد تنگنای عالم امکان مرا دامان دشتی در خور سودا کرامت کن ببینم نیک و بد را تا به یک چشم اندر این محفل بسان شمع بزمم دیدهٔ بینا کرامت کن زبان نکته سنجی همچو صائب بخش جویا را خدایا قطره ام را شورش دریا کرامت کن جویا تبریزی