جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷۷: ساقیا رحمی بر احوال من افتاده کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقیا رحمی بر احوال من افتاده کن اینکه خونم می کنی در دل به جامم باده کن جز زمین را بهره ای نبود ز ابر نوبهار خاک ره شو خویش را پیوسته فیض آماده کن همچو بوی گل که دارد در حریم گل وطن با وجود پایبندی خویش را آزاده کن دستگیری پیشهٔ خود کن نیفتی تا ز پا هر کرابینی به خاک افتاده است استاده کن آرزوها را مده ره در حریم خاطرات یعنی از نقش تمنا لوح دل را ساده کن تا دگر بیرونت از میخانه نتوانند کرد خویش را جویا به جای خرقه رهن باده کن جویا تبریزی