جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۶۷: ساقی بیار باده و عیشم به کام کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی بیار باده و عیشم به کام کن زین بیش خون مکن به دلم می به جام کن در خون آرزوی تو عمری است می تپد کار دلم به نیم نگاهی تمام کن تا چند از خمار توان دردسر کشید؟ دست هوس ز می کش و عیش مدام کن با یار باده نوش و مخور آب دور ازو تفریق در میان حلال و حرام کن از چشم غیر در رگ جانم نهفته وار یعنی که تیغ آن مژه را در نیام کن جویا ز رهزنان هوا پاس دل بدار این کلبه را نمونهٔ دارالسلام کن جویا تبریزی