جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۶۴: بوسی ز کنج لعل لبش انتخاب کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بوسی ز کنج لعل لبش انتخاب کن خود را به آن نگار مصاحب شراب کن بسیار بسته است ز حسن صفا به خویش آیینه را به آتش رخسار آب کن بشکن به چهره دستی می گوشهٔ نقاب خون جگر به جام مه و آفتاب کن بی طاقتی بس است ترا بال و پر چو موج آسودگی مجوی دلا اضطراب کن می بر زبان ز صحبت دونان فتاده است زنهار از مصاحب بد اجتناب کن این عقده ها که در دلم افکنده ای به ناز ظالم به کار طرهٔ پرپیچ و تاب کن شیرازه تا نباخته مجموعهٔ وجود بشکن ز غم دلت، ورقی انتخاب کن جویا مرا ز من به نمک چش گرفته است حسن برشتهٔ دل مردم کباب کن جویا تبریزی